-
1 adsuētus (assuē-)
adsuētus (assuē-) adj. [P. of adsuesco], accustomed, customary, familiar: oculis regio, L.: onus, O.: antra, O.: Longius adsueto videre, further than usual, O.; see adsuesco. -
2 ad-suēscō (assuē-)
ad-suēscō (assuē-) ēvī, ētus, ere, to accustom, habituate: pluribus mentem, H.: animis bella, make familiar, V.: caritas, cui adsuescitur, one becomes accustomed, L.—P. pass., habituated, accustomed: mensae erili, V.: homines labore adsiduo adsueti: praedae adsuetus amore, O.: Romanis Gallici tumultūs adsuetis, L.: invia ac devia adsueti, L.: in omnia iura adsuetus, L.: muros defendere, V.: Graecari, H.— Intrans, to become accustomed: ad homines, Cs.: fremitum voce vincere: votis vocari, V.: demittere se, O.: quieti et otio, Ta.: genus pugnae, quo adsuerant, L.: sic adsuevi. -
3 adsuēfaciō (assuē-)
adsuēfaciō (assuē-) fēcī, factus, ere [adsuetus + facio], to accustom, habituate, inure: quorum sermone adsuefacti qui erunt: scelerum exercitatione: a pueris disciplinā, Cs.: pedites operi, L.: ad supplicium plebem, L.: equos eodem remanere vestigio, Cs.: imperio parere. -
4 adsuētūdō (assuē-)
adsuētūdō (assuē-) inis, f [adsuetus], custom, habit: longa, O.: mali, L.: voluptatum, Ta. -
5 adsuefacio
assŭē-făcĭo ( ads-, B. and K., Halm., Weissenb., Dinter), fēci, factum, 3, v. a. [assuetus], to use or accustom to something, to habituate, inure; constr., in Cicero's time, with abl.; later, with dat. or ad, with in with abl., and with inf. (cf. assuesco).a.With abl.:b.aliquem puro sermone adsuefacere,
Cic. Brut. 59, 213; so id. de Or. 3, 10, 39:alicujus rei exercitatione adsuefactus,
id. Cat. 2, 5:armis,
id. Brut. 2, 7; id. Fam. 4, 13, 3:nullo officio aut disciplinā adsuefactus,
Caes. B. G. 4, 1:quodam genere pugnae adsuefacti,
id. B. C. 1, 44:eruditus et adsuefactus alienis experimentis,
Tac. Or. 34.—With dat.:c.operi,
Liv. 24, 48:corvus adsuefactus sermoni,
Plin. 10, 43, 60, § 121; so Val. Max. 8, 7, ext. 15:parvulos probitati, modestiae,
Tac. Or. 29:non luxui aut voluptatibus,
id. A. 12, 5:quorum moribus,
id. ib. 12, 10: aliquem lanificio, Suet. Aug. 64.—With ad:d.ad supplicia patrum plebem adsuefacere,
Liv. 3, 52 fin. —With in with abl. (eccl. Lat.):e.homo adsuetus in verbis,
Vulg. Eccli. 23, 20; ib. Jer. 2, 24.—With inf.:Caesar (ceteras nationes) domuit, imperio populi Romani parere adsuefecit,
Cic. Prov. Cons. 13 fin.:equos eodem remanere vestigio adsuefaciunt,
Caes. B. G. 4, 2:parva momenta levium certaminum adsuefaciebant militem paenitere, etc.,
Liv. 22, 12. -
6 assuefacio
assŭē-făcĭo ( ads-, B. and K., Halm., Weissenb., Dinter), fēci, factum, 3, v. a. [assuetus], to use or accustom to something, to habituate, inure; constr., in Cicero's time, with abl.; later, with dat. or ad, with in with abl., and with inf. (cf. assuesco).a.With abl.:b.aliquem puro sermone adsuefacere,
Cic. Brut. 59, 213; so id. de Or. 3, 10, 39:alicujus rei exercitatione adsuefactus,
id. Cat. 2, 5:armis,
id. Brut. 2, 7; id. Fam. 4, 13, 3:nullo officio aut disciplinā adsuefactus,
Caes. B. G. 4, 1:quodam genere pugnae adsuefacti,
id. B. C. 1, 44:eruditus et adsuefactus alienis experimentis,
Tac. Or. 34.—With dat.:c.operi,
Liv. 24, 48:corvus adsuefactus sermoni,
Plin. 10, 43, 60, § 121; so Val. Max. 8, 7, ext. 15:parvulos probitati, modestiae,
Tac. Or. 29:non luxui aut voluptatibus,
id. A. 12, 5:quorum moribus,
id. ib. 12, 10: aliquem lanificio, Suet. Aug. 64.—With ad:d.ad supplicia patrum plebem adsuefacere,
Liv. 3, 52 fin. —With in with abl. (eccl. Lat.):e.homo adsuetus in verbis,
Vulg. Eccli. 23, 20; ib. Jer. 2, 24.—With inf.:Caesar (ceteras nationes) domuit, imperio populi Romani parere adsuefecit,
Cic. Prov. Cons. 13 fin.:equos eodem remanere vestigio adsuefaciunt,
Caes. B. G. 4, 2:parva momenta levium certaminum adsuefaciebant militem paenitere, etc.,
Liv. 22, 12.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Английский